وقتی سوالی پرسیده می شود چگونه فی البداهه پاسخ دهیم؟

از قاعده ی فکر اول استفاده کنید
به این صورت که « وقتی سوالی از شما پرسیده می شود، برمبنای اولین ایده ای که به ذهنتان خطور می کند به آن پاسخ دهید». اگر صبرکنید و اجازه دهید بیشتر فکر کنید گفتگوی درونی تان شروع می شود و آن وقت است که به خودتان بگویید؛ « نمی توانم بهترین جواب را پیدا کنم، دیگران چه فکری درباره ی من می کنند؟زمان دارد می گذرد و نمی دانم چه بگویم». گفت و گوی درونی جلوی تفکر ناخودآگاهتان را می گیرد و تفکر تحلیلی کند را فعال می کند و در نتیجه همیشه باعث می شود در جواب، بداهه ی ضعیفی ارائه می دهید. اگر با استفاده از اولین جوابی که به ذهنتان می رسد، جواب دهید جلوی تفکر آگاهانه را می گیرید و به شکل گیری بسیار سریع تفکرات ناخودآگاه کمک می کنید.

به یاد داشته باشید وقتی شروع به صحبت می کنید لزوما نباید کل جواب را بدانید آنچه باید بدانید نقطه شروع است یا اولین فکری که به ذهنتان خطور می کند.
بهترین زمان برای فکر کردن حین صحبت است.
در این زمان می توانید آرام تر صحبت کنید تا وقت بیشتری برای فکر کردن داشته باشید.
اگر نمی دانید درباره چه صحبت کنید اندکی مکث کنید.
مکث نمایشی کاملا قابل قبول است. در طول این مکث کوتاه مغزتان فعال می شود و مخاطبان متوجه اتفاق غیرمعمولی نمی شوند. فراموش نکنید مغزتان چندین برابر سریع تر از کلام تان کار می کند. وقتی صحبت می کنید مغز شما در حال فکر کردن درباره حرف بعدی شما است.
اگر حس می کنید به وقت بیشتر برای فکر کردن احتیاج دارید، کافی است آرام تر صحبت کنید یا مکث کنید.
- زمانی که از شما سوالی پرسیده می شود، فهمیدن سوال مطرح شده را در اولویت قرار دهید.
- به سوالی که نفهمیده اید جواب ندهید
- اگر دو و یا سه بار سوال کنید بهتر از این است که گیج شوید و جواب بی ربطی بدهید.
اگر در مقابل تعداد زیاد مخاطبان، صحبت می کنید بعد از شنیدن سوال، دوباره آن را با عبارت دیگری بیان کنید، به این ترتیب همه سوال را می شنوند و تصدیق می کنند که شما به درستی آن را فهمیده اید.
در پایان پاسخ هم، می توانید از فرد سوال کننده بپرسید:
«آیا جواب سوالتان را دادم؟»
تا مطمئن شوید پاسخ کافی به سوال داده اید. این گونه عبارات با مخاطبان ارتباط برقرار می کنند چون نشان می دهد که نه تنها به حرف دیگران گوش می دهید، بلکه به آن ها توجه دارید و برایتان مهم است که جواب خوبی بگیرند.
منبع : کتاب هنر بداهه گویی
دیدگاهتان را بنویسید